Coa salvedade de Isabel II, que ten que
considerar o seu mandato un asunto de vocación perpetua, vése que
abdicar empeza a ser algo frecuente, a pesar de que a decisión adóptase
no noso país sen sequera contar cunha lei orgánica que a regule. Unha
vez máis demóstrase, como xa se fixo coa recente e fugaz modificación da
Constitución, que aprobar leis que requiren maiorías cualificadas non é
unha cuestión problemática.
Suxeriuse que quizais abdicar
baixo o Goberno do PP sexa máis doado para a supervivencia da Coroa que o
sería baixo un Goberno socialista se conseguira gañar as eleccións. Se
así é, o rei teríase saído coa súa, transmitindo o cetro a don Felipe,
único ileso dos que foron caendo na familia real nos últimos anos, aínda
sen pechar os cargos aos que se enfronta a duquesa de Palma por fraude
fiscal e branqueo, ou a caza de elefantes en Botsuana, na que fora
sorprendido en plena aplicación das máis impopulares medidas contra a
crise, que, por outro lado, demostra que España é un país que ama os
animais, a pesar de tanta corrida de touros.O clamor popular exprésase nas eleccións, e o luns o fixo en manifestacións por todo o país, pedindo non só renovacións na dirección de gobernos e partidos, senón tamén nos sistemas de goberno. A Comisión Europea, por mandato do Parlamento, tanto para o 7.º Programa Marco de Investigación e Innovación, como para o 8.º, o chamado Horizonte-2020, aprobou máis de 150 mil millóns de euros entre os dous para promover investigación, destinando cantidades millonarias, entre outros, a proxectos que estuden novos sistemas de gobernanza e innovación social nos que a cidadanía adopte un papel máis participativo. As teses dos programas europeos de traballo están máis acorde coas demandas cidadáns -de abaixo-arriba (bottom-up)- que coas decisións de arriba-abaixo (top-down) de imposición de xefes de Estado. Se esta é a sinerxía con Europa, ¿cando empezaremos a modernizarnos e a dar sentido e coherencia histórica a tanta inversión dineraria?
No hay comentarios:
Publicar un comentario